ŚTOŁ

ŚTOŁ s. m. (pl. ŚTAŁN / ŚTOŁN, ŚTAŁIHŁA)

chlew: Miöehysmöł müsta dy łoüt dy fȧkln y dy kyh nama, wen’s ym śtoł wiöe cy kołd. ‘Nieraz ludzie musieli zabierać prosięta do kuchni, gdy w chlewie było za zimno.’; Dy mida fad wün fruł, wi zy endłik köma yn fadsśtoł cyryk. ‘Zmęczone konie cieszyły się, kiedy w końcu wróciły do stajni.’; Wi wer kyndyn wün, łet yns dy müter ym śwȧjnśtoł hejn, do zy yns ny hjyn kuza wymysiöeryś. Ȧ wos wün wjyr śyłik, wen wer kunda andyśt ny kuza? ‘Gdy byliśmy dziećmi, nasza matka chowała nas w chlewie dla świń, żeby nie słyszano, że mówimy po wilamowsku. A co my byliśmy winni / byłyśmy winne, skoro nie umieliśmy / nie umiałyśmy inaczej mówić?’

Por. też: der fadsśtoł ‘stajnia’, der hinerśtoł ‘kurnik’, der küśtoł ‘obora, chlew krowi’, der śwȧjnśtoł ‘świniarnia, chlew dla świń’.