| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
ŚTRȦJTA v. (imp. sg. ŚTRȦJT, pl. ŚTRȦJT; part. perf. GYŚTRYTA + hon)
|
praesens
|
sg.
|
pl.
|
|
1. p.
|
ŚTRȦJT
|
ŚTRȦJTA
|
|
2. p.
|
ŚTRETST
|
ŚTRȦJT
|
|
3. p.
|
ŚTRET
|
ŚTRȦJTA
|
|
praeteritum
|
sg.
|
pl.
|
|
1. p.
|
ŚTRȦT
|
ŚTRYTA
|
|
2. p.
|
ŚTRȦTST
|
ŚTRYT
|
|
3. p.
|
ŚTRȦT
|
ŚTRYTA
|
kłócić się, spierać się: Myt dam menća fyndsty kȧn üt ny, bo’ȧ śtret inda. ‘Z tym człowiekiem się nie dogadasz, bo on zawsze się spiera / kłóci.’
Por. też: der śtrȧjt ‘kłótnia, sprzeczka’.
|