ŚTÜF

ŚTÜF s. f. (pl. ŚTÜFA, dim. ŚTÜFŁA)

schód, stopień: Dy śtüfa zȧjn ȧzu göh, dos ej ȧ wunder, do nimyd ej nö ny rundergyfoła. ‘Schody są takie strome, to cud, że nikt jeszcze nie spadł.’; Der Pejtela zos ufer śtüf byr hyt ȧn’ȧ os ćipsa. ‘Piotrek siedział na stopniu przy domu i jadł chipsy.’