ŚWYMA

ŚWYMA v. (imp. sg. ŚWYM, pl. ŚWYMT; part. perf. GYŚWUMA + zȧjn / hon)

pływać, (po)płynąć: Ym kołda woser śwymt zih beser owi yr zyta wiöema züp wi y miöehja basena. ‘W zimnej wodzie lepiej się pływa niż w takiej ciepłej zupie jak w niektórych basenach.’

Jeśli czasownika ŚWYMA używa się w znaczeniu zmiany miejsca, np. Ejs ej ejwyn fłus gyśwuma. ‘Ona przepłynęła rzekę.’, łączy się on tylko z czasownikiem posiłkowym zȧjn. Jeśli zaś mowa o samym procesie pływania, możliwe jest użycie zarówno zȧjn, jak i hon: Jyśter ej’ȧ / höt’ȧ gan gyśwuma, oder yta gejt’ȧ koüm ufȧ basen. ‘Dawniej często pływał, ale teraz ledwo chodzi na basen.’

Por. też: śwyma wi dy akys ‘bardzo źle pływać / płynąć (dosł. ‘pływać / płynąć jak siekiera’)’: Gej ny, wu’s tif ej: yhy wȧs, wi dy śwymst. – No wi? – Wi dy akys! ‘Nie chodź tam, gdzie jest głęboko: wiem, jak pływasz. – No jak? – Jak siekiera!’