| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
ŚYTUŁN (ZIH) v. (imp. sg. ŚYTUŁ, pl. ŚYTUŁT; part. perf. GYŚÖTUŁT + hon)
|
praesens
|
sg.
|
pl.
|
|
1. p.
|
ŚYTUŁ
|
ŚYTUŁN
|
|
2. p.
|
ŚYTUŁST
|
ŚYTUŁT
|
|
3. p.
|
ŚYTUŁT
|
ŚYTUŁN
|
|
praeteritum
|
sg.
|
pl.
|
|
1. p.
|
ŚÖTUŁT
|
ŚÖTUŁTA
|
|
2. p.
|
ŚÖTUŁTST
|
ŚÖTUŁT
|
|
3. p.
|
ŚÖTUŁT
|
ŚÖTUŁTA
|
1. potrząsnąć, wstrząsnąć, trząść: Dy morwabryma kłoüt mȧ ny, ok ȧ śytułt mytum boüm ȧn’ȧ fyngt zy uf ȧ wȧjsy łȧjmyt. ‘Morw się nie zbiera, tylko trzęsie się drzewem i łapie się je na białe płótno.’
2. (z ZIH) trząść się, mieć drgawki: Wos śytułsty dih ȧzu, bysty krank? – Yhy wȧ nist, ȧ zytys friza ejwerfjyt mih. ‘Czemu się tak trzęsiesz, jesteś chory / chora? – Nie wiem, trzęsie mnie.’
|