TȦL

TȦL s. f., n. (pl. TȦLN, dim. TȦLIHŁA)

1. część: Dy zułdst dos ȧcwe cytȧla, ȧn derwȧjł ej ȧ tȧl gryser owi s’ander. ‘Powinieneś był / Powinnaś była podzielić to na pół, a tymczasem jedna część jest większa od drugiej.’

2. przedział (w pociągu): Yh fü mytum cug y ȧm tȧl mytum Małysz-Adam! ‘Jechałem pociągiem w jednym przedziale z Adamem Małyszem!’

3. odcinek: Mama, kon yh nö ȧ tȧl ośoün? – Wjyr hon yns füt derryt, do dü wyst dos cy ȧm tȧl ȧ tag ośoün! ‘Mamo, mogę obejrzeć jeszcze jeden odcinek? – Przecież umawialiśmy się, że będziesz oglądał po jednym odcinku dziennie!’

4. (pl.) serial: Yr frȧja cȧjt śoü yh gan ołylȧ tȧln o. Wos zȧjn dȧj łiwsta tȧln? ‘W czasie wolnym lubię oglądać seriale. Jaki jest twój ulubiony serial?’; Yhy ho filma ny gan, yhy ho łiwer tȧln ocyśoün. ‘Nie lubię filmów, wolę oglądać seriale.’

5. wydział (na uniwersytecie): Dy füśjyn fum Tȧl «Artes Liberales» fum Warśawyśa Uniwersytet interesjyn zih myter wymysiöeryśa śpröh. ‘Badacze z Wydziału «Artes Liberales» Uniwersytetu Warszawskiego interesują się językiem wilamowskim.

Por. też: tȧlwȧjz ‘stopniowo, w częściach’.