TOÜWUŁ

TOÜWUŁ s. m. (pl. TOÜWUŁN, dim. TOÜWEŁA)

1. diabeł: Fu Wȧjnaht bocy Drȧj Kyng gejn dy junga łoüt y Wymysoü ym koland mytum śtam ȧn śopła ferśidnik ogycün: s’gejt inda ȧ toüwuł, ȧ engl ȧn ȧ tut. ‘Od Bożego Narodzenia do Trzech Króli młodzi chodzą w Wilamowicach po kolędzie z gwiazdą i są różnie ubrani: zawsze idzie diabeł, anioł i śmierć.’; Der toüwuł dos ej jynt ȧ bejzer gȧjst, wo ćeśȧt zih, wen dy łoüt bygejn zynda, dos hȧst, wen zy yhta śłȧhtys tün yn andyn, ȧjn zih oba ym Göt ȧtkȧn. ‘Diabeł to taki zły duch, którego cieszy, gdy ludzie popełniają grzechy, czyli gdy robią coś złego przeciwko innym, sobie lub Bogu.’

2. diabeł (przekleństwo): Gejźe cym toüwuł ȧn ny ku dö mej ny! ‘Idź do diabła i nie przychodź tu więcej!’; Dü ferwynćter toüwuł! ‘Ty przeklęty diable!’