TRIÖEN (ZIH)

TRIÖEN (ZIH) v. (imp. sg. TRIÖE, pl. TRIÖET; part. perf. GYTRIÖEN + hon)

1. nosić, nieść: Yhy ho zöfuł błimła ym giöeta, do’h ida tag mü triöen wifuł kanła myt woser cy undergisa. ‘Mam tyle kwiatów w ogrodzie, że każdego dnia muszę nosić tyle konewek z wodą, żeby je podlać.’; Yh triöe by zejh ind ȧ parabli. ‘Zawsze noszę przy sobie parasol.’; Fur cȧjt, wen mȧj tohter ging śtüdjyn, zit zy śun zu güt ny uf dy oüga ȧn zy trjet dy oügagłyzyn. ‘Od czasu, gdy moja córka poszła na studia, jej wzrok się popsuł i nosi okulary.’

2. nosić (ubranie): Jyśter trüga dy bowa wymysiöejer rek bocȧn knyhułn, ȧn eta bocȧr hołwa rög. ‘Dawniej kobiety nosiły wilamowskie spódnice do kostek, a teraz do połowy łydki.’

3. (z ZIH) chodzić ubranym, nosić się: Dy bowa, wo zy wün fjym jyśta krig gybün, trüga zih jok wymysiöeryś. ‘Kobiety urodzone przed I wojną światową chodziły ubrane / nosiły się tylko po wilamowsku.’;

4. unieść: Yhy wa dih ny kyna triöen, dü byst fjyr mejh cy śwjer. ‘Nie uniosę cię, jesteś dla mnie za ciężki / ciężka.’

5. nosić, mieć (fryzurę): S’Kȧrolka trjet inda cep – y kȧr andyn fryzür ho’h’s ny gyzan. ‘Karolina zawsze nosi warkocze – nie widziałem / nie widziałam jej w innej fryzurze.’

6. (z ZIH) zachowywać się: Har trjet zih ȧzu, wi wen’ȧ wje zȧjn beser wi dy andyn. ‘On zachowywał się tak, jak gdyby był lepszy od innych.’

Por. też: fertriöen ‘znosić, znieść, wytrzymać, ścierpieć’, zih fertriöen ‘tolerować się’.