UFZECA

Hasło po polsku
włożyć, nałożyć, posadzić wyżej, podsadzić, poprawić, nastawić, nastawiać
Hasło po wilamowsku
UFZECA
Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady

UFZECA v. (imp. sg. ZEC UF, pl. ZECT UF; part. perf. UFGYZOCT + hon)

praesens

sg.

pl.

1. p.

ZEC UF

ZECA UF

2. p.

ZECT UF

ZECT UF

3. p.

ZECT UF

ZECA UF

praeteritum

sg.

pl.

1. p.

ZOCT UF

ZOCTA UF

2. p.

ZOCT UF

ZOCT UF

3. p.

ZOCT UF

ZOCTA UF

1. włożyć, nałożyć (nakrycie głowy, okulary): Zec der ȧ hüt uf. ‘Włóż kapelusz.’; Der dźjada zoct’um dy oügagłyzyn uf ȧn’ȧ füng o dy gazytcȧjtung cy łaza. ‘Dziadek włożył okulary i zaczął czytać gazetę.’

2. posadzić wyżej, podsadzić, poprawić: Zecźe dos kynd uf, bo s’zyct cy nejder. ‘Podsadź to dziecko, bo siedzi za nisko.’

3. nastawi(a)ć (wodę, zupę): Cyderjyśt müsty ȧ töp ufs fojer ufzeca, ȧ ołdyśt śpyter, wen s’woser wyt ufzida, dy kłejzła nȧjwafa. ‘Najpierw musisz postawić garnek na ogniu, a dopiero potem, gdy woda się zagotuje, wrzucić kluski.’

Zob. też: → ZECA

Audio, do odsłuchu wymowy