WȦGON

WȦ^|GON s. m. (pl. WȦ^|GONN, dim. WȦ^|GONŁA)

wagon: Der cug hȧst ȧzu, bo’ȧ coügt wȧgonn hynder zejh. ‘Pociąg nazywa się tak dlatego, że ciągnie za sobą wagony.’

Wyraz WȦ^|GON wymawia się w liczbie pojedynczej z długim o, a w liczbie mnogiej z krótkim.