| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
WȦJT adj., adv. (WETER, WETST- / WETYŚT-)
daleki, długi (o przestrzeni), bezkresny, daleko: Ȧ can kilometyn cyfüs cy gejn, dos ej fjyr mejh cy wȧjt. ‘Dziesięć kilometrów do przejścia na piechotę to dla mnie za daleko.’; Ym wetyśta fu Wymysoü wu’h wiöe, dos wiöe y Japan. ‘Najdalej od Wilamowic byłem w Japonii.’; Nimyd wȧ ny, fu wun zȧjn dy jyśta Wymysiöejyn kuma – gywys jynt fu wȧjt. ‘Nikt nie wie, skąd przybyli pierwsi Wilamowianie – zapewne skądś z daleka.’; Mȧj śȧcła ej mjyr wȧggyrȧjst / Ejs ej gyrȧjst yn wȧjta wȧg. ‘Mój skarb (ukochany) mi odjechał / Odjechał w daleką drogę.’ (fragment piosenki Błi, oh błi); Der wȧg ej wȧjt, oder wer wan dos śofa! ‘Droga jest długa, ale damy radę!’; Der śejf wypułt ufa mjerfałda, ȧn fjyr yns wiöe nist ny, jok s’wȧjty mjer. ‘Statek unosił się na morskich falach, a przed nami nie było nic oprócz bezkresnego morza.’; Yhy bej śun ołd ȧn yh ken mih myter wȧjta wełt ny oüs. ‘Jestem już stary / stara i nie znam się na dalekim świecie.’
|