WEJDER₁

WEJDER₁ adv., part.

1. znowu, znów: Gestyn ho’h ym giöeta zu śejn ufgyroümt, oder s’kom dy wyndiśy broüt ȧn zy höt ołys ymgywüfa! Yta mü’h wejder ufroüma. ‘Wczoraj tak ładnie wysprzątałem / wysprzątałam w ogrodzie, ale przyszła trąba powietrzna i wszystko wywróciła! Teraz muszę znów sprzątać.’; Wen zawer zih wejder? ‘Kiedy znowu się zobaczymy?’

2. (rzad.) znowu(ż) (partykuła ekspresyjna): Yhy głiöe der zuwizu ny. – Ȧ fyrym wejder? ‘I tak ci nie wierzę. – A czemuż to (znowu)?’