WEN₁

WEN₁ conj.

1. kiedy, aż, gdy: Wen yh bej y Wymysoü, yh byzih inda mȧj bykanta. ‘Kiedy jestem w Wilamowicach, zawsze odwiedzam swoich znajomych.’; Wen’s hiöet tüt mer wej, nam yh priöeśkja. ‘Gdy boli mnie głowa, biorę leki.’; Wjyr wan hiöera bocum andyn semester, wen dy wyst hon mejer cȧjt. ‘Zaczekamy do następnego semestru, jak będziesz miał więcej czasu.’

2. jeśli, jeżeli, gdyby, skoro: Konsty cün mer inda telefonjyn, wen dy wjest djefa hon hyłf. ‘Zawsze możesz do mnie zadzwonić, gdybyś potrzebował / potrzebowała pomocy.’; Wen dy wyłst güt kyna kuza, müsty iba. ‘Jeśli chcesz dobrze umieć mówić, musisz ćwiczyć.’; No, wen dy ziöest, do dy wyłst kȧn płoc śun mej ny, wje yhy dos łecty śtykla gan ufasa. ‘No, skoro mówisz, że nie chcesz już więcej ciasta, to ja chętnie zjem ostatni kawałek.’

Por. też: we’h = wen yh ‘(rzad.) jak / kiedy / jeśli ja’: We’h dih ok fang, dü łoüzbüw, wysty zan! ‘Jak ja cię złapię, ty łajdaku, to zobaczysz!’