WYŁA₁

WYŁA₁ s. m. (pl. WYŁA, acc. / dat. sg. WYŁN)

wola: Ynzer foter, wo dy byst ym hymuł, hȧlik ej Dȧj noma, Dȧj krüland zuł kuma, Dȧj wyła zo zȧjn wi ym hymuł, zu ufer Ad. ‘Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na Ziemi.’ (fragment modlitwy Ynzer Foter ‘Ojcze nasz’)

UWAGA: w odróżnieniu od WYŁA₂, wyraz WYŁA₁ wymawiany jest z krótką samogłoską y.

Por. też: der łecty wyła ‘testament, ostatnia wola’: Wegjam łecta wyłn fu mem foter ho’h zȧj hołwy fermygja gykrigt. ‘Zgodnie z ostatnią wolą mojego ojca dostałem połowę jego majątku.’