WYND

WYND s. m. (pl. WYNDA, dim. WYNDŁA)

wiatr: Ȧ gröwa ibercijer fu śtöf, wo myt wat ej gyfütyt, wyt zugiöe der śtȧksty wynd ny diöhwyn. ‘Grubego ibercijera (rodzaj płaszcza), uszytego z sukna podszytego watą, nie przewieje nawet najmocniejszy wiatr.’