YNZER

YNZER pron.

nasz (zaimek dzierżawczy): Fu ynzyn rȧjhja fȧldyn [...]. ‘Z naszych bogatych pól [...].’ (fragment piosenki Fu ynzyn rȧjhja fȧldyn); Wu ej ynzer hund? ‘Gdzie jest nasz pies?’; Hösty ynzyn foter gyzan? ‘Widziałeś / Widziałaś naszego ojca?’; Der śiłer wiöe myt ynzer ryd ny cyfrejd. ‘Nauczyciel nie był zadowolony z naszego przemówienia.’; Cy ynzum dźjada köma ind hefa kolegja kiöeta śpejła. ‘Do naszego dziadka zawsze przychodziło wielu kolegów grać w karty.’

Formy zaimka YNZER używane w funkcji przydawki prawie nie różnią się od form używanych w funkcji orzecznika. Jedyną różnicą jest forma YNZYŚ, pojawiająca się w mianowniku (nom.) i bierniku (acc.) rodzaju nijakiego (n.). Forma ta używana bywa niezależnie od rodzaju czy liczby w funkcji orzeczenia imiennego, kiedy odnosi się do zwierząt czy przedmiotów: Di epułn zȧjn ynzyś, ȧ jena zȧjn ojyś. ‘Te jabłka są nasze, a tamte – wasze.’; Di hyt ej ynzyś. ‘Ten dom jest nasz.’; Dos ołys ej ynzyś. ‘To wszystko jest nasze.’

W celowniku rodzaju męskiego i nijakiego w liczbie pojedynczej (dat. sg. m., n.) obok formy YNZUM występują również formy YNZRUM i YNZERUM; te ostatnie są jednak używane bardzo rzadko.