ZECA (ZIH)
| Hasło po polsku |
usiąść, siadać, siąść, przykładać, aplikować, sadzić, zasadzić, postawić, posadzić, położyć, osadzić się, osiąść
|
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Hasło po wilamowsku |
ZECA (ZIH)
|
||||||||||||||||||||||||
| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
ZECA (ZIH) v. (imp. sg. ZEC, pl. ZECT; part. perf. GYZOCT + hon)
1. (z ZIH) usiąść, siadać, siąść: Ny zec dih ufȧ ömysahefa, do dih dy ömysa ny byzȧhja. ‘Nie siadaj na mrowisku, żeby mrówki nie spryskały cię kwasem.’ (HM 1930); 2. przykładać, aplikować (o procedurach medycznych): Dy ołda łoüt łisa’n ida fjywyt s’błüt łön oba ȧgln zeca. ‘Starsi ludzie dawali sobie upuścić krwi lub przyłożyć pijawki.’ (HM 1930) 3. (za)sadzić (roślinę): Mün ho’h kȧ cȧjt ny, bo wer wan apułn zeca. ‘Jutro nie mam czasu, bo będziemy sadzić ziemniaki.’ 4. postawić, posadzić, położyć: Zec di tełyn hyhjer, ȧzu do dy kyndyn zy ny kyna derłanga. ‘Połóż talerze wyżej, żeby dzieci ich nie dosięgły.’ 5. (z ZIH) osadzić się, osiąść: Der śtoüb zect zih y dy śpałda. ‘Kurz osiada w szparach.’ Bym gywynłikja kȧfy djef’ȧ hiöera, wȧł dy fusa zih wan zeca, ȧn dy myłih błȧjt ufer heja. ‘Ze zwykłą (parzoną) kawą jest tak, że trzeba czekać, aż fusy osiądą, a mleko zostanie na górze.’ Por. też: bapkja zeca ‘stawiać babki ze słomy (chochoły)’: «Bowaśteła» hisa dy ołda Wymysiöejer oü «bapkja zeca». Stawianie babek (ze słomy) nazywano dawniej po wilamowsku również «bapkja zeca». Zob. też: → ȦJZECA |
||||||||||||||||||||||||
| Audio, do odsłuchu wymowy |
|