ZEŁDA

ZEŁDA adj., adv.

rzadko, rzadki: S’ej dos zjyr zełda, do’ȧ kon dy zunafynsternis zan. ‘Rzadko kiedy można zobaczyć zaćmienie słońca.’; Zełda ȧ hund, wo’ȧ wje zen mȧster ferröta. ‘Rzadko który pies zdradziłby swojego pana.’; Yhy śrȧjw uf ny nok dy wjytyn, wo zy zȧjn hefa gybroüht, oder oü zyty, wo zy zȧjn zełda. ‘Zapisuję nie tylko często używane wyrazy, ale również rzadkie.’; Yhy gej ufȧ rynk zjyr zełda, bo yh ho yta kȧ cȧjt. ‘Bardzo rzadko chodzę na rynek, bo nie mam teraz czasu.’

Por. też: zełda imyd ‘mało który, rzadko który’, zełda-war ‘mało kto’: Ȧzu güt wymysiöeryś cy kuza, wi dü, to zełda-war. ‘Mało kto mówi po wilamowsku tak dobrze, jak ty.’; zełda-wen ‘rzadko kiedy’: Zyty müzik wi ufum TKB, to hjyt’ȧ zełda-wen. ‘Taką muzykę, jak na TKB (Tygodniu Kultury Beskidzkiej), rzadko kiedy da się usłyszeć.’