ZJYR

ZJYR adj., adv. (MEJER / HATER / rzad. ZJYNER, MȦSTA / HATSTA / HACTA / rzad. ZJYNSTA)

bardzo, niezmiernie: Dank zjyr śejn! ‘Bardzo dziękuję!’; Yhy wiöe hater ȧn hater cükuma ȧn yhy wöst nist ny, fyrym, bocȧr wȧjł, wȧł dy döktyn mer ny ziöeta, do’h cökerkrank bej. ‘Coraz bardziej traciłem / traciłam wagę i nie wiedziałem / nie wiedziałam, dlaczego aż do czasu, gdy lekarze mi powiedzieli, że mam cukrzycę.’; Dos ej zjyr güt gymaht. ‘To jest bardzo dobrze zrobione.’; Dy śtot wehst wo ȧmöł zjyner, ȧ miöe zȧjn, wyt’s boca dam kuma, do’z ȧ grusy śtot wyt wada. ‘Miasto rosło coraz bardziej i być może dojdzie do tego, że stanie się wielkim miastem.’ (LM 1907); Dar moment wiöe ym mȧsta nybezpjećnik yr ganca rȧz. ‘Ten moment był najbardziej niebezpieczny w całej podróży.’; Uf dy wymysiöeryśy śpröh amst ym hatsta s’ełcneryśy. ‘Do języka wilamowskiego najbardziej podobna jest hałcnowszczyzna.’

Pisownia HATSTA jest rzadsza niż HACTA. Formy ZJYNER i ZJYNSTA obecnie wyszły już z użycia.

Zob. też: → HEFA, → HJET, → MEJER, → S’MȦST(S)