ZOC

ZOC s. m. (pl. ZEC, dim. ZACŁA)

1. (gram.) zdanie: Wi kon yh dos wüt ym zoc gybroühja? ‘Jak mogę użyć tego wyrazu w zdaniu?’

2. osad, kożuch (na mleku): Dy kyndyn trynkja myłih mytum zoc ny gan. ‘Dzieci nie lubią pić mleka z kożuchem.’; Y miöehja gytrenkja ȧdśtejt der zoc nȧtjyrłik, wen zy łang unbyrüt śtejn. ‘W wielu napojach naturalnie tworzy się osad, gdy długo nie są ruszane.’

3. wartość: Im mejer cȧjt ferhejngejt, y dam hon dy ołda mebln mejer zoc – ok wen zy zȧjn ym güta cüśtand. ‘Im więcej czasu mija, tym większą wartość mają stare meble – ale tylko jeśli są w dobrym stanie.’

Por. też: ym zoc zȧjn ‘mieć wysoką wartość, być cenionym’: Yn ecnikja cȧjta zȧjn dy informatykjyn ym zoc. ‘W obecnych czasach informatycy są cenieni.’

Zob. też: → HOÜT₂