ZYCA

ZYCA v. (imp. sg. ZYC, pl. ZYCT; part. perf. GYZASA + hon)

1. siedzieć, przesiadywać: Wos zycty ȧzu dy gancy cȧjt? Śtejźe uf ȧn rjy dih źe ȧbysła! ‘Co tak ciągle siedzisz? Wstań i poruszaj się trochę!’; Ym wynter zyc yh gan fjym ejwła ȧn yh trynk mer ȧ wiöema ty. ‘Zimą lubię siedzieć przed kominkiem i pić ciepłą herbatę.’

2. siedzieć (np. w więzieniu): Wen zy’ȧ fanga, wyt’ȧ ym wingsta can jür zyca. ‘Gdy go złapią, pójdzie siedzieć na co najmniej dziesięć lat.’

3. znajdować się: Mȧj kolekcyj fu mulkjadrymułn zyct gynüg huh ufum śrank, ȧzu do dy kyndyn wan zy ny derłanga. ‘Moja kolekcja motyli znajduje się dość wysoko na półce, tak, że dzieci jej nie dosięgną.’; Zȧj brüder wiöe by ȧm oütaunfoł ȧn ȧ śtykla ȧjza höt zih jum tif yn brustkiöb nȧjgyśłiöen – der dökter, wo’ȧ zułd’ȧ operjyn, hot strah, do’s zos niby cy nönd bym hac. ‘Jej / Jego brat brał udział w wypadku samochodowym i kawałek żelaza wbił mu się głęboko w klatkę piersiową – doktor, który miał go operować, bał się, że ten kawałek będzie zbyt blisko serca.

4. dobrze leżeć, pasować: Der ibercijer zyct uf der zjyr güt, ok müsty ȧbyselüćü dy kniöef cöwa. ‘Ibercijer (rodzaj płaszcza) bardzo dobrze na tobie leży, tylko musisz troszeczkę przesunąć guziki.’

5. (z BŁȦJN) zostać na kolejny rok (w szkole): Ȧ ej ȧ jür ełder fu mjyr, oder ȧ ging myt mer y ȧ klas, bo’ȧ błȧ zyca yr fjyda klas. ‘On jest o rok starszy ode mnie, ale chodził ze mną do jednej klasy, bo został na kolejny rok w czwartej klasie.’

6. mieszkać razem (o parze): Zy nöma troü jes jür, oder zy zyca śun cyzoma can jür. ‘Oni wzięli ślub w zeszłym roku, ale mieszkają razem już od dziesięciu lat’.

Zob. też: → BYZYCA, → FERZYCA, → FŁEĆJA, → FŁOĆJA, → OÜSZYCA, → ZECA (ZIH)