KNÜĆUŁN
| Hasło po polsku |
szczękać, zgrzytać zębami (z zimna, ze złości):
|
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Hasło po wilamowsku |
KNÜĆUŁN
|
||||||||||||||||||||||||
| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
KNÜĆUŁN v. (imp. sg. KNÜĆUŁ, pl. KNÜĆUŁT; part. perf. GYKNÜĆUŁT + hon)
szczękać, zgrzytać zębami (z zimna, ze złości): Wen dy łoüt zȧjn ferkiłt, knüćułn zy myta cyn. ‘Gdy ludzie są zziębnięci, szczękają zębami.’ |
||||||||||||||||||||||||
| Audio, do odsłuchu wymowy |
|