KÖWUŁ

KÖWUŁ s. f. (pl. KÖWUŁN, dim. KÖWEŁA)

kobyła, klacz: Der Jȧśki hot ȧ ołdy köwuł, oder yh ho zy śun łang ny gyzan – byśtymt krepjyt zy oba höt’ȧ zy ferkoüft. ‘Jan miał starą klacz, ale już dawno jej nie widziałem / widziałam – na pewno umarła lub ją sprzedał.’

CIEKAWOSTKA: w Wilamowicach konie chowano niegdyś w lasku, który nazywa się Koński Las, a po wilamowsku Köwułgrüw (dosł. ‘kobyli dół’).

Zob. też: → FAD