KREJN

KREJN s. f. (pl. KREJNA, dim. KREJNŁA)

chrzan: Dy ryndcung myt krejnzüs as yh inda gan! ‘Ozorek w sosie chrzanowym zawsze chętnie zjem!’; Dy krejn ej zjyr gyzund, oder do dy dih myter ny ejweryst, bo dy wyst wjygja. ‘Chrzan jest bardzo zdrowy, ale się nim nie przejedz, bo będziesz wymiotował.’

Por. też: imanda djefa hon krejn cy rȧjwa / imanda djefa hon cy(m) krejnrȧjwa ‘kogoś do niczego nie potrzebować (dosł. potrzebować do tarcia chrzanu)’. Güt, do dy byst kuma, dü wyst mer hefa hyłfa, oder dy łecta djefwer hon krejn cy rȧjwa. ‘Dobrze, że przyszedłeś / przyszłaś, ty mi dużo pomożesz, ale ta reszta to tu jest zbędna.’