KRIG

KRIG s. m. (pl. KRIG, dat. pl. KRIGJA)

wojna: Der krig ej śrȧklik – ok do wer kȧn krig mej ny hon! ‘Wojna jest okropna – żebyśmy tylko nie mieli / nie miały więcej wojny!’

Por. też: undum krig ‘podczas wojny, w czasie wojny’: Mȧjner höt zih undum krig hejngyłet, do’ȧ ny müst gejn cyn drowa. ‘Mój mąż chował się podczas wojny, żeby nie musieć iść do wojska.’; ym krig ‘na wojnie’: Har ging ym andyn wełtkrig cygrund. ‘On poległ na II wojnie światowej.’; krig fjyn ‘prowadzić wojnę’.