KROÜC
| Hasło po polsku |
krzyż, znak krzyża
|
|---|---|
| Hasło po wilamowsku |
KROÜC
|
| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
KROÜC s. n. (pl. KROÜC, dim. KROÜCŁA) 1. krzyż: Dy kjyh höt cwej tjym ȧn uf idum ej ȧ kroüc. ‘Kościół ma dwie wieże i na każdej jest krzyż.’; Yh triöe inda s’kroücła undum hołc. ‘Zawsze noszę krzyżyk na szyi.’; Dy serwet ej oüsgynyt myt ruta kroücła. ‘Serweta jest wyszyta czerwonymi krzyżykami.’; Har höt hefa kroüc fu marmürśtȧn ufum kjyhüf gyzan. ‘On zobaczył wiele krzyży z marmuru na cmentarzu.’ Ider menć trjet zȧj kroüc. ‘Każdy niesie swój krzyż.’ 2. znak krzyża: Der fiöer maht ȧ kroüc yr łöft. ‘Ksiądz zrobił znak krzyża w powietrzu.’; Dy mama maht inda s’kroüc ufum brut, wȧł zy ofüng cy śnȧjda. ‘Mama zawsze robiła znak krzyża na chlebie, zanim zaczęła kroić.’ Por. też: der kroücwȧg ‘droga krzyżowa’, s’zyłwer kroücła ‘srebrny krzyżyk (element stroju wilamowskiego)’. |
| Audio, do odsłuchu wymowy |
|