KÜMIN

KÜMIN s. n. (pl. KÜMINA, dim. KÜMINŁA)

komin: Yh wiöe ȧ piöer mönda wȧg, ȧn wen yh cyrykkom, derfü’h, do dy śtiöhja mahta uf mer kümin ȧ nast. Wi zo’h yta brin? ‘Nie było mnie przez parę miesięcy, a kiedy wróciłem, dowiedziałem się, że bociany zrobiły mi na kominie gniazdo. Jak mam teraz palić w piecu?’

UWAGA: wyrazu KÜMIN czasem używa się też w rodzaju męskim, ale rzadziej niż w nijakim