KYNA
| Hasło po polsku |
móc, potrafić, umieć
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Hasło po wilamowsku |
KYNA
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
KYNA v. (imp. sg. KON, pl. KYNT; part. perf. (GY)KUND + hon)
1. móc: Weła hȧst kyna. ‘Chcieć znaczy móc’; Kon yh nȧjkuma? ‘Czy mogę wejść?’; Kyndsty mer hyłfa? ‘Mógłbyś mi pomóc?’; Wen zy heta gykund, heta zy yns gyśtoha. ‘Gdyby oni tylko mogli, to by nas zadźgali.’; No menć, no wos kund yh derfjyr? ‘No człowieku, no co ja mogłem? (tj. ‘nie ponoszę za to odpowiedzialności’)’ 2. potrafić, umieć: Ȧłȧn kynwer dos ny maha. ‘Sami nie potrafimy tego zrobić.’; S’ej śod, do’h kon ny zyngja. ‘Szkoda, że nie umiem śpiewać.’ UWAGA: czasownika KYNA z reguły używa się w połączeniu z innymi czasownikiem w bezokoliczniku, np. Ynzer kyndyn kyna ny wymysiöeryś kuza. – czasem możliwe jest jednak użycie czasownika KYNA samodzielnie, z reguły wówczas, gdy z kontekstu wynika, o jaką czynność chodzi: Ynzer kyndyn kyna ny wymysiöeryś. ‘Nasze dzieci nie umieją (mówić) po wilamowsku.’; Kuzty güt wymysiöeryś? – Yhy ny, oder mȧj nökwer wje kyna. ‘Dobrze mówisz po wilamowsku? – Ja nie, ale mój sąsiad by umiał (dobrze mówić po wilamowsku).’ |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Audio, do odsłuchu wymowy |
|