ŁEN (ZIH)

Hasło po polsku
kłaść, położyć, postawić, przystawić,
Hasło po wilamowsku
ŁEN (ZIH)
Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady

ŁEN (ZIH) v. (imp. sg. ŁE, pl. ŁET; part. perf. GYŁET + hon)

praesens

sg.

pl.

1. p.

ŁE

ŁEN

2. p.

ŁEST

ŁET

3. p.

ŁET

ŁEN

praeteritum

sg.

pl.

1. p.

ŁET

ŁETA

2. p.

ŁETST

ŁET

3. p.

ŁET

ŁETA

1. kłaść, położyć: Łe dy bihła ufȧ tejś. ‘Połóż książki na stół.’; Zy łet dy fis ufȧ śtül. ‘Ona położyła nogi na krześle.’

2. postawić, przystawić (np. drabinę do czegoś): Cy wos hösty dy łȧter uf dy wand gyłet? Wysty diöt kłatyn? ‘Po co przystawiłeś do ściany drabinę? Będziesz się na nią wspinał?’

3. położyć, kłaść (kafelki, kostkę brukową): Der nojy mȧster łet dy kahułn ȧzu głȧjh, ganc andyśt wi jer ołdy. ‘Nowy majster kładzie kafelki tak równo, zupełnie inaczej niż tamten stary.’

4. (z ZIH, zazwyczaj z NEJDER-) położyć się, kłaść się: Łe dih źe śun (nejder) ȧn nyn, Stȧśjü! Yh wył oü pyfa. ‘Połóżże się już i nyny, Stasiu! Ja też chcę spać.’

Zob. też: → CYZOMAŁEN, → HEJNŁEN

Audio, do odsłuchu wymowy