ŁIW

ŁIW adj., adv.

miły, miło, przyjemny, przyjemnie: Dü byst ȧ łiwer büw, s’ej zełda ȧner, wo ȧzu łiw wje zȧjn. ‘Jesteś miłym chłopakiem, mało który jest tak miły.’; S’ej mer ȧzu łiw, do’h wje weła, do di wȧjł zo ywik toüyn! ‘Jest mi tak przyjemnie, że chciałbym, żeby ta chwila trwała wiecznie!’

Dla ŁIWER zob. też: → GAN₂