ŁJYN (ZIH)

Hasło po polsku
uczyć się, uczyć
Hasło po wilamowsku
ŁJYN (ZIH)
Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady

ŁJYN (ZIH) v. (imp. sg. ŁJY, pl. ŁJYT; part. perf. GYŁJYT + hon)

praesens

sg.

pl.

1. p.

ŁJY

ŁJYN

2. p.

ŁJYST

ŁJYT

3. p.

ŁJYT

ŁJYN

praeteritum

sg.

pl.

1. p.

ŁJYT

ŁJYTA

2. p.

ŁJYTST

ŁJYT

3. p.

ŁJYT

ŁJYTA

uczyć (się): Wjyr łjyta zih yr śül ny śrȧjwa wymysiöeryś, oder yta kynwer yns dos cüłjyn. ‘Nie uczyliśmy się w szkole pisać po wilamowsku, ale teraz możemy się tego douczyć.’; Dy müst dih łjyn ida tag ȧbysła, ȧ ny uf dy łecty wȧjł. ‘Musisz się uczyć każdego dnia po trochu, a nie na ostatnią chwilę.’; Mejh łjyta zy yr śül łaza, śrȧjwa, zyngja ȧn koha. ‘Mnie uczono w szkole czytać, pisać, śpiewać i gotować.’

Audio, do odsłuchu wymowy