ŁOÜT

ŁOÜT s. pl. tant. (dim. ŁOÜTŁA)

1. ludzie: Dy wełt ej śejn, ok dy łoüt zȧjn śenklik. ‘Świat jest piękny, tylko ludzie są brzydcy.’

2. grupa ludzi: Ȧ łoüt ziöen ȧzu, ȧna ȧ łoüt – ȧzu. ‘Jedni ludzie mówią tak, inni – tak.’

-ŁOÜT występuje jako forma liczby mnogiej sufiksoidu → -MON.

Zdrobnienie od ŁOÜT – s’łoütła – oznacza ‘ludzik’: Yh bawjȧt mih myta duplołoütła. ‘Bawiłem się ludzikami (Lego Duplo).’ – w liczbie mnogiej oznaczać też może ‘ludkowie (pieszczotliwie o ludziach)’: Güc noma, mȧj miła łoütła! ‘Do widzenia, moi mili ludkowie!’