MENĆ
| Hasło po polsku |
człowiek, istota ludzka, człowieku
|
|---|---|
| Hasło po wilamowsku |
MENĆ
|
| Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady |
MENĆ s. m., n. (pl. ŁOÜT / (rzad.) MENĆA, acc. / dat. sg. MENĆA, gen. MENĆAS, dim. MENĆŁA) 1. człowiek, istota ludzka: Wen ȧ menć höt fynfȧndresik jür, kon’ȧ śun prezydent fu Pöłn wada. ‘Gdy człowiek ma 35 lat, może zostać prezydentem Polski.’ Mȧj müter dos wiöe ȧ zyta güt menćła. ‘Moja mama to był taki dobry człowiek’. 2. człowieku (forma adresatywna): No menć, wos mahsty, bysty gyśȧjt? ‘Człowieku, co robisz, czy ty masz rozum?’ |
| Audio, do odsłuchu wymowy |
|