-NANDER

-NANDER pron.

Ten rzadko używany zaimek nie występuje samodzielnie, tylko łączy się z wieloma przyimkami oraz liczebnikiem Ȧ₅ por.:

ȦNANDER ‘jeden drugiego, jeden drugiemu, jeden na drugiego, nawzajem’: Dȧj zyn amsa ȧnander ju zjyr. ‘Twoi synowie bardzo są do siebie podobni.’, Dy hynd bȧjsa zih ȧnander. ‘Psy się gryzą / gryzą jeden drugiego.’;

BYNANDER / NAWANANDER ‘przy sobie, jeden obok drugiego’: Dy böśtowa I ȧn O zȧjn nönd bynander / zȧjn nawanander. ‘Litery I i O są blisko siebie / obok siebie’;

CÜNANDER / CYNANDER ‘jeden do drugiego, (w stosunku) do siebie’: Dy fȧjndśoft dos ej der śtand, y wyłum zȧjn dy fȧjnd cünander / cynander. ‘Nieprzyjaźń / wrogość to stan, w którym są do siebie nieprzyjaciele / wrogowie.’;

FUNANDER ‘jeden od drugiego, od siebie’: Zy wiöda funander gyprełt oüz kyndyn. ‘Zostali rozdzieleni jako dzieci.’ – lub ‘jeden o drugim, o sobie’: Fu dar cȧjt hon zy funander nist ny gyhüt. ‘Od tego czasu nic o sobie nie słyszeli.’;

MYTNANDER ‘jeden z drugim, z sobą’: Zy śłön zih mytnander dy gancy cȧjt. ‘Oni się ciągle ze sobą biją.’, Zy kuza mytnander wymysiöeryś. ‘Rozmawiają ze sobą po wilamowsku.’;

UFNANDER ‘jeden na drugiego, na siebie’: Fyrym kekja zy ȧzu ufnander? ‘Czemu one / oni tak na siebie krzyczą?’; Zy amsa ufnander ny. ‘Oni / one nie są do siebie podobni / podobne.’;

UNDERNANDER ‘(po)między sobą, wzajemnie’: Fyrym kuza zy undernander ny wymysiöeryś? ‘Dlaczego nie mówią między sobą po wilamowsku?’; ynander ‘jeden w drugiego, jeden do drugiego’: Ȧn s’kom di wȧjł: jyr łypa zȧjn ynander bygȧnt. ‘I ta chwila nadeszła: ich usta się spotkały.’

Częściej niż wymienione powyżej zaimki używane są konstrukcje opisowe: ȧner cym ȧndyn ‘jeden do drugiego’, ȧner myt andum ‘jeden z drugim’ itd.