Słownik

Hasło po polsku Hasło po wilamowsku Wyjaśnienie/definicja, odmiany, przykłady
ładny, piękny, ładnie, dobrze, pięknie ŚEJN₁

ŚEJN₁ adj., adv. (ŚYNER, ŚYNST-)

1. ładny, piękny: Hoter ȧ zyty śejny hyt! ‘Macie tak piękny dom!’; Dü wjydst wo ȧmöł śyner! ‘Jesteś coraz piękniejsza / piękniejszy!’

2. ładnie, dobrze, pięknie: Fiöewer hojer uf Malediwa? Wi śejn! ‘Jedziemy w tym roku na Malediwy? Jak pięknie / Ale dobrze!’

ładować, załadować ŁODA

ŁODA v. (imp. sg. ŁOD, pl. ŁOT; part. perf. GYŁODA + hon)

praesens

sg.

pl.

1. p.

ŁOD

ŁODA

2. p.

ŁODST

ŁOT

3. p.

ŁOD / ŁOT

ŁODA

praeteritum

sg.

pl.

1. p.

ŁOT

ŁOTA

2. p.

ŁOTST

ŁOT

3. p.

ŁOT

ŁOTA

1. (za)ładować: Hjy uf dy cigln uf dy triöewer cy łoda – dü wyst śun zöfuł zuwizu ny kyna fjyn! ‘Przestań już ładować cegłę na taczkę – i tak już tylu nie dasz rady przewieźć!’

2. (za)ładować (strzelbę): Har höt zȧj byhs śun s’ander möł (uf)gyłoda ȧna wiöe cym śus byrȧt. ‘Załadować już swoją strzelbę po raz drugi i był gotów do strzału.’

3. ładować (baterię): Mȧj kamela wył ny łoda, s’wyt zih hon yhta hejngybröht. ‘Moja komórka się nie ładuje, coś się pewnie zepsuło.’

Por. też: ȧjłoda ‘zaprosić, zapraszać’, runderłoda ‘zładować (z wozu); pobrać, ściągnąć (plik)’.

Zob. też → UFŁODA

łagodny, szczodry, hojny MYŁD

MYŁD adj.

1. łagodny: Yhy kon nist śiöefys ny asa, kiöef mer ȧ kebab myter myłda züs. ‘Nie mogę jeść nic ostrego, kup mi kebaba z sosem łagodnym.’

2. szczodry, hojny: Ȧ fyrym bysty uf ȧmöł ȧzu myłd?  ‘A czemu jesteś nagle taki hojny?’

łajdak, nicpoń LÜMP / LUMP

LÜMP / LUMP s. m. (pl. LÜMPA / LUMPA)

łajdak, nicpoń: Miöehysmöł, wen ej ȧ füsbolśpejł, cypłiöeśjyn dy lumpa dy gancy śtot. ‘Nieraz, kiedy jest mecz piłki nożnej, łajdaki niszczą całe miasto.’

łajno, gnój, obornik MEJST

MEJST s. m., sg. tant.

łajno, gnój, obornik: S’ogyhoüny groz fur mȧśin weła dy kyngln ny asa, s’toüg nok ufȧ mejst. ‘Trawy skoszonej przez kosiarkę króliki nie chcą jeść, ona się nadaje tylko na gnój.’

łąka WEJZ

WEJZ s. f. (pl. WEJZA, dim. WEJZŁA)

łąka: Ufer wejz zoh yh ȧ ganc had fun hefadła ‘Na łące widziałem / widziałam całe stado pasikoników.’

łamać BRȦH(J)A

 

BRȦH(J)A v. (imp. sg. BREJH / BRȦH, pl. BRȦHT; part. perf. GYBROHA + hon)

praesens

sg.

pl.

1. p.

BRȦH

BRȦH(J)A

2. p.

BRYHST

BRȦHT

3. p.

BRYHT

BRȦH(J)A

 

praeteritum

sg.

pl.

1. p.

BROH

BROHA / BRÖHA

2. p.

BROHST

BROHT / BRÖHT

3. p.

BROH

BROHA / BRÖHA

 

łamać: Yhy ho ȧ füs je woh gybroha. ‘Złapałem / -am nogę w tamtym tygodniu.’; Dy brihnikja płacła bryht mȧ łȧjht yr hand. ‘Kruche ciastka łatwo łamie się w ręce.’

Por. też: cybrȧh(j)a ‘połamać’, obrȧh(j)a ‘ułamać, odłamać; nadłamać’, roüsbrȧh(j)a ‘wybuchnąć (o wojnie)’.

 

ława, ławka BANK₁

 

BANK₁ s. f. (pl. BENK, dim. BȦNKLA)

ława, ławka: Ny zec dih uf dy benk ym park, bo zy zȧjn fryś gymöłt. ‘Nie siadaj na ławkach w parku, bo są świeżo pomalowane.’

 

łazienka BODŚTUW

 

BODŚTUW s. f. (pl. BODŚTUWA, dim. BODŚTEJWŁA)

łazienka: Wifuł köst ȧ śtuw myter bodśtuw? ‘Ile kosztuje pokój z łazienką?’

 

łeb ŚADUŁ

ŚADUŁ s. m. (pl. ŚADUŁN, dim. ŚADEŁA)

1. łeb (głowa zwierzęcia): Der küśaduł ej grus ȧn śwjer – har kon wȧnn bocy dresik oba zugiöe fjycik kilo. ‘Krowia głowa jest duża i ciężka – może ważyć do trzydziestu lub nawet do czterdziestu kilo.’

2. łeb (głowa człowieka): Gej öbaht, do dy der dan duła śaduł ny cyśłyst! ‘Uważaj, żebyś nie rozwalił sobie tego głupiego łba!’; Der Mjyra ej oder güt! Dar höt ȧn śaduł ȧn gyłderan! ‘Ale Kazek jest dobry! Taki łeb to złoto! (dosł. ‘Ten ma złoty łeb’)!’

Zob. też: → HIÖET

łódź, statek ŚEJF

ŚEJF s. m. (pl. ŚYF, dim. ŚYFŁA)

łódź, statek: Yta gyt’s śun bałd kȧ pariöewca mej ny, ok’ȧ fjet myt andyn śyf rym. ‘Teraz nie ma już prawie statków parowych, pływa się innymi statkami.’

łokieć EŁBÖGA

EŁBÖGA s. m. (pl. EŁBÖGA, dim. EŁBEJGŁA)

łokieć: Ny łe dy ełböga ufȧ tejś! ‘Nie kładź łokci na stole!’

łopata, szufla, szpadel, sztychówka ŚOÜFUŁ

ŚOÜFUŁ s. f. (pl. ŚOÜFUŁN, dim. ŚOÜFEŁA)

łopata, szufla, szpadel, sztychówka: Mȧj ȧdum ej yta ȧ wjyt ȧ güter, oder wi’ȧ dö kom, kund’ȧ ȧni ȧ śoüfuł ny hałda. ‘Mój zięć jest teraz dobrym gospodarzem, ale gdy tu przyszedł, nawet sztychówki / szpadla nie umiał trzymać.’

łóżko, pierzyna BET

 

BET s. n. (pl. BET, dat. pl. BETA, dim. BETŁA)

1. łóżko: Yhy gej śun ys bet, bo’h wył mih oüsśłöfa. ‘Idę już do łóżka, bo chcę się wyspać.’

2. pierzyna: Dy besta (cüdek)bet hon ynwik fadyn. ‘Najlepsze pierzyny mają w środku pierze.’

Zob. też: → CÜDEKBET

 

łuk, obłąk, łuk BÖGA

 

BÖGA s. m. (pl. BÖGA, dim. BEJGŁA)

1. łuk, obłąk: Der möłer zoh łang cü yn böga fu jyn wympyta. ‘Malarz długo przyglądał się łukom jej brwi.’

2. łuk (rodzaj broni): Fjym derfynda fum püwer śusa dy drowa fun böga. ‘Przed wynalezieniem prochu żołnierze strzelali z łuków.’

 

łydka RÖG

RÖG s. f. (pl. RÖGA)

łydka: Yhy ho mer gestyn dy rög gyrökt, yta tüt’s mer wej wi der śynder. ‘Skręciłem sobie wczoraj łydkę, teraz boli mnie jak cholera.’

łysy KOŁ

KOŁ adj.

łysy: Wen yh bej śun ganc koł, wa’h śun ny müsa gejn cym fryzjer. ‘Kiedy będę całkiem łysy, nie będę już musiał iść do fryzjera.’

Por. też: koł wada ‘łysieć’.

łyżka ŁEFUŁ

ŁEFUŁ s. m. (pl. ŁEFUŁN, dim. ŁEFEŁA)

łyżka: Drȧj ȧhynder ȧn ȧfjyr / Ho ȧ hytła uny tjyr / Yh wył asa, hot ny fejł / Ho ȧ łefuł uny śtejł. ‘Trzy do tyłu i do przodu / Mam domek bez drzwi / Chcę jeść, ale nie miałem/nie miałam wiele / Mam łyżkę bez trzonka.’ (fragment piosenki Wi wer gingja uf dy friöed); Mȧ kon zih zugiöe y ȧm łefeła woser dertrynkja. ‘Można utonąć nawet w łyżeczce wody.’

Zob. też: KYHŁEFUŁ

łyżwy ŚŁYTŚÜ

ŚŁYTŚÜ s. m. (pl. ŚŁYTŚÜ / ŚŁYTŚÜJA)

łyżwy: Myta śłytśü ys’s beser ufum ȧjspłon rymcyfiöen, owi ufum gyfrüna tȧjh. ‘Na łyżwach lepiej jeździć na lodowisku niż po zamarzniętym stawie.’

Zob. też: → ŚÜ