Słownik

WȦNŁA s. n. (pl. WȦNŁA)

wózek: S’wymysiöejer müzeum ej ȧzu gymoüyt, do dy łoüt, wo zy hon jynta nyfułgyłenkikkȧjta kyna diöt łȧjht myta wȧnła derfiöen. ‘Muzeum w Wilamowicach jest tak zbudowane, że osoby z niepełnosprawnościami mogą tam łatwo dojechać na wózku.’; Mȧj kolega höt yta cwejnłik, to müsta zy kiöefa ȧ döpüłt wȧnła. ‘Mój kolega ma teraz bliźnięta, więc oni musieli kupić podwójny wózek.’

Zob. też: → WIÖEN

ȦJKOÜFWȦNŁA s. n. (pl. ȦJKOÜFWȦNŁA)

wózek na zakupy: Pejtela, huł mer ȧ ȧjkoüfwȧnła, wȧł yhy gej nö grincȧjk. ‘Piotrek, przywieź mi wózek (na zakupy), w czasie, kiedy pójdę po warzywa.’

FJYN v. (imp. sg. FJY, pl. FJYT; part. perf. GYFÜT + hon)

1. wozić, wieźć: Jyśter füt yh kroüt ufȧ jümyt, oder yta brengt’s cy wing gywejn ȧna’h fjy łoüter arpułn. ‘Kiedyś woziłem na targ kapustę, ale teraz to daje za mały zarobek i wożę same ziemniaki.’; Har höt zen zun y dy śül s’gancy zejwa jür gyfüt mytum oüta – yta ziöet der zun, do’ȧ ej śun gynüg ołd, do’ȧ zoüwer fjet mytum oütabüs. ‘On woził swojego syna do szkoły autem przez całe siedem lat – teraz syn mówi, że jest już wystarczająco dorosły, żeby sam dojeżdżał autobusem.’

2. prowadzić: Har fjyt dy lekcyja fur wymysiöeryśa śpröh zȧjt funfca jür. ‘On prowadzi zajęcia z języka wilamowskiego od 15 lat.’

3. kierować: Der kapitan fjyt ȧ śejf. ‘Kapitan kieruje statkiem.’

KÜĆJER s. m. (pl. KÜĆJYN)

1. woźnica: Dy fada fünga o zih ufcybiöema, oder wer hota ȧ zyta güta küćjer, do’ȧ zy gryhta höt bydöht. ‘Konie zaczęły stawać dęba, ale mieliśmy takiego dobrego woźnicę, że zaraz je uspokoił.’

2. kierowca: Der küćjer ȧn der śofer dos ej ȧs ȧn dosnymłikjy. ‘«Küćjer» i «śofer» to jedno i to samo.’

Zob. też: → ŚOFER

ŚÜP s. f. (pl. ŚÜPA)

1. wozownia Yhy hüt, do zy y dar ołda śüp hon ȧ hełȧterwiöen śtejn. ‘Słyszałem, że w tej starej szopie stoi wóz drabiniasty.’

2. łuska: Śüpa fur kiöep fum hȧliköwyt, ym pülarys gytriöen, łön ȧ pülarys ni ny łydik zȧj. ‘Łuski z karpia wigilijnego, noszone w portfelu, nie pozwolą portfelowi być pustym.’ (HM 1930)

Zob. też: → ŚOPA

ȦJCIN v. (imp. sg. CI ȦJ, pl. CIT ȦJ; part. perf. ȦJGYCÜN + hon)

1. wprowadzić się: Zy zȧjn śun fu cwe jür cyzoma ȧn zy coügt cünum ȧj. ‘Są razem już od dwóch lat i ona się do niego wprowadza.’

2. przyciągać, ściągać do siebie: Der noüy uniwersytet höt cy zejh dy besta füśjyn fum ganca łand ȧjgycün. ‘Nowy uniwersytet ściągnął do siebie najlepszych badaczy z całego kraju.’

ŚPJELIK s. m. (pl. ŚPJELIKJA)

1. wróbel: Dy śpjelikja hon yns oły pożyćkja ufgyfrasa, gük wer diöt ȧ śiöeh hon gyśtełt. ‘Wróble zżarły wszystkie porzeczki, mimo że wystawiliśmy stracha na wróble.’

2. muszka: Wos wysty hon ufer friöed: ȧ bindl oba ȧ śpjelik? ‘Co założysz na wesele: krawat czy muszkę?’

BÜLYN v. (imp. sg. BÜLER, pl. BÜLYT; part. perf. GYBÜLYT + hon)

1. wrzeć, kipieć: Mah s’fojer klȧner, bo dy züp śun bülyt. ‘Zmniejsz ogień, bo zupa już kipi.’

2. bić (o źródle): Fu undum grysta śtȧn bülyt ȧ kałdy kwał. ‘Spod największego kamienia biło zimne źródło.’

3. pić, żłopać: Ny büler zöfuł, bo dy wyst cypłoca! ‘Nie żłop tyle, bo pękniesz!’

WŻEŚJYŃ s. m. (pl. WŻEŚNJA)

wrzesień: Ȧ dryta wżeśjyń köma dy doüća drowa uf Wymysoü rȧjn ȧn s’füng zih o dy okupȧcyj fur śtot. ‘Trzeciego września wojska niemieckie wkroczyły do Wilamowic i rozpoczęła się okupacja miasta.’

Por. też: der september ‘wrzesień’: Ym september gejn dy kyndyn y dy śül. ‘We wrześniu dzieci idą do szkoły.’

ȦJZECA v. (imp. sg. ZEC ȦJ, pl. ZECT ȦJ; part. perf. ȦJGYZOCT + hon)

wsadzić (kogoś / coś dokądś): Ȧjzeca kon’ȧ fyś yn tȧjh, fłanca y dy typła oba s’brut yn bakuwa. ‘Wsadzić można ryby do stawu, rośliny do doniczek lub chleb do pieca chlebowego.’; Zec dos yn tiöerba ȧj, do nimyd dos ny zit. ‘Wsadź to do torby, żeby nikt tego nie widział.’

Zob. też: → ZECA

KŁATYN v. (imp. sg. KŁATER, pl. KŁATYT; part. perf. GYKŁATYT + zȧjn)

wspinać się, wdrapać się: Wi bysty diöt gykłatyt? Ku egzum ro! ‘Jak się tam wspiąłeś? Schodź natychmiast!’; Yhy ho strah fur heja, yh kon kȧn boüm ny kłatyn. ‘Mam lęk wysokości, nie mogę się wspinać na drzewa.’

UFŚTEJN v. (imp. sg. ŚTEJ UF, pl. ŚTEJT UF; part. perf. UFGYŚTANDA + zȧjn)

1. wsta(wa)ć, powstać, podnieść się: Har ej fum śtül ufgyśtanda. ‘On podniósł się z krzesła.’; Nimyd fön yns wyt fum grop ny ufśtejn, wen wjyr wan śtarwa. ‘Nikt z nas nie powstanie z grobu, gdy umrzemy.’

2. oży(wa)ć, (o)budzić się, odrodzić się: Wymysoü ej ȧzu andyśt gywiöda, do wen dy ołda Wymysiöejyn wjyn ufśtejn, wjyn zy fum kjyhüf yn ham ny trafa. ‘Wilamowice tak się zmieniły, że gdyby dawni Wilamowianie ożyli, nie trafiliby z cmentarza do domu.’; Dy wymysiöeryśy śpröh śtejt uf. ‘Język wilamowski się odradza.’

Por. też: fun tuta ufśtejn ‘zmartwychwstać’: Yr Hȧlikja Śrywt śtejt’s gyśrejwa, do der Jezüs ej fun tuta ufgyśtanda. ‘W Biblii jest napisane, że Jezus zmartwychwstał.’

Zob. też: → ŚTEJN

KOROLBYNZUŁ s. m. (pl. KOROLBYNZUŁN, dim. KOROLBYNZEŁA)

wstążka do korali: Dy junkweryn cug ȧ wȧjsa korolbynzuł o. ‘Panna młoda zakładała białą wstążkę do korali.’

AKSUŁBYNZUŁ s. m. (pl. AKSUŁBYNZUŁN, dim. AKSUŁBYNZEŁA)

wstążka na plecy w stroju wilamowskim: Der aksułbynzuł hȧst ȧzu, bo’ȧ łȧjt ufa aksułn. ‘Aksułbynzuł ma taką nazwę, dlatego że leży na barkach (aksułn).’

CYRYK adv., pref.

wstecz, z powrotem: Zej ej śun cyryk. ‘Ona już jest z powrotem.’

CYRYK najczęściej bywa używany jako przedrostek czasownikowy, występujący z wieloma czasownikami i nadający im znaczenia powrotu dokądś, poruszania się wstecz lub zostawania w tyle.

BYNZUŁ s. m. (pl. BYNZUŁN, dim. BYNZEŁA)

wstęga: Der bjygjamȧster höt ȧ bynzuł myter śjer diöhgyśnyta ȧn dermyt füng’ȧ ȧ festiwal o. ‘Burmistrz przeciął wstęgę nożycami i tym rozpoczął festiwal.’

ŚTEKJA, ŚTȦKJA v. (imp. sg. ŚTEK, pl. ŚTEKT; part. perf. GYŚTAKT + hon)

1. wsunąć, wsadzić, włożyć, wetknąć: Ȧ śtekjer konsty y dos nastła śtekja. ‘Wtyczkę możesz włożyć do tego gniazdka.’; Śtek dos gryht yn dibzak, do nimyd ny zit, wo’h ho der gan. ‘Wsadź to szybko do kieszeni, żeby nikt nie widział, co ci dałem’

2. tkwić, utknąć: Yhta błȧ ym motor śtekja ȧn s’oüta wułd ny fiöen. ‘Coś utknęło w silniku i samochód nie chciał jechać.’; Wos śtekt y dam łöh? ‘Co tkwi w tej dziurze?’

Por. też: nȧjśtekja ‘wsunąć, wsadzić, włożyć, wetknąć.’

Zob. też: → OŚTEKJA

EJWER^|ON pron.

wszędzie: Har ej ȧ zyter wagabund, ȧ fjet ejweron rym. ‘On jest takim obieżyświatem, wszędzie jeździ.’

Rzadziej używaną formą jest wer^|on: Jyśter hüt mȧ weron wymysiöeryś kuza. ‘Dawniej wszędzie było słychać, jak się mówi po wilamowsku.’

OŁERHAND adj., adv.

wszelaki, wszelkiego rodzaju: Mȧj koleżanka ej ȧ etnologyn ȧn zy kent ołerhand bygryfa fum feminizmus ȧn postmodernizmus. ‘Moja koleżanka jest etnolożką i ona zna wszelkiego rodzaju pojęcia dotyczące feminizmu i postmodernizmu.’

OŁYLȦ num.

wszelkiego rodzaju: Y idum giöeta konsty fynda fejł ołylȧ moda, wen dy jok wȧst, wi zy cy zihja. ‘W każdym ogrodzie / ogródku znajdziesz wiele wszelkiego rodzaju owadów, jeśli tylko wiesz, jak ich szukać.’

OŁY pron.

1. (pl.) wszyscy, wszystkie: Oły łoüt müsa asa ȧn trynkja. ‘Wszyscy ludzie muszą pić i jeść.’; Dank yr lawenda zȧjn dy oła myłma wȧg, wo zy mer frösa dy kłȧdyn! ‘Dzięki lawendzie wszystkie mole, które żarły mi ubrania, zniknęły!’; Hojer fund yh uf oła biöema y mem giöeta fejł roüpa. ‘W tym roku znalazłem na wszystkich drzewach w moim ogrodzie pełno gąsienic.’

2. (sg.) wszystko: Ołys ej śun derłydikt. ‘Wszystko jest już załatwione.’; Yh wȧ ny ołys – jok zöfuł, wi yh wȧs. ‘Nie wiem wszystkiego – tylko tyle, ile wiem.’ Wjyr wün ander łoüt, kymt’s cy ziöen, myt ołum andyśt. ‘My byliśmy innymi ludźmi, można (dosł. ‘przyjdzie’) powiedzieć, we wszystkim innymi.’

3. (sg., rzad.) wszyscy: Myt wam wje’h kuza wymysiöeryś? Yhy bej śun ȧzu ałd, do fu mem jür ej śun ołys oüsgyśtiörwa. ‘Z kim miałbym / miałabym mówić po wilamowsku? Jestem już taki stary / taka stara, że z mojego rocznika już wszyscy nie żyją.’

We współczesnym języku wilamowskim zaimek ten występuje w liczbie pojedynczej (sg.) tylko w rodzaju nijakim (n.). W liczbie mnogiej, w mianowniku (nom.) i bierniku (acc.), o ile występuje po rodzajniku lub wyrazie rodzajnikowym, najczęściej ma postać OŁA, rzadziej OŁY. Jeśli występuje samodzielnie, zawsze ma postać OŁY. W celowniku liczby mnogiej (dat. pl.) ma wyłącznie postać OŁA.

GIÖERȦS adv.

wszystko jedno: Op’s rȧnt oba ny, ys’s fjyr yns giöerȧs. ‘Pada czy nie, dla nas to wszystko jedno.’; Brengt mer’ȧ – giöerȧs, tut oba łanik. ‘Przyprowadźcie mi go – wszystko jedno, martwego czy żywego.’

Por. też: ołys ȧs ‘wszystko jedno’.

Zob. też: → GIÖE, → Ȧ₅

DERZȦNK adv.

wtedy, wówczas, w tamtym czasie: Derzȧnk wiöe ȧ gruser wynter, zjyr kałd wiöe’s derzȧnk. ‘Wtedy była wielka zima, bardzo zimno wtedy było.’; Derzȧnk wiöe’h öem ȧn yh kund mer zuwos ny fergyna. ‘Wówczas byłem biedny i nie mogłem sobie na coś takiego pozwolić.’

DYNSTAG s. m. (pl. DYNSTAG, dat. pl. DYNSTAGA)

wtorek: S’ej ołdyśt der dynstag, ȧn yhy wył śun, do’s ej der zynwytzuntag. ‘Jest dopiero wtorek, a ja już chcę, żeby był weekend.’

Por. też: der Gały Dynstag ‘Wielki Wtorek’.

FETER s. m. (pl. FETYN, dim. FETELA)

1. wuj(ek), stryj(ek): Der feter dos ej yn ełdyn, grusełdyn oba ürełdyn der brüder oba gyśwyster. ‘Wujek to brat lub kuzyn rodziców, dziadków albo pradziadków”

2. forma grzecznościowa (używana podczas zwracania się do mężczyzn): War zȧjter, feter? ‘Kim pan jest?’; Feter, s’ej jüh ȧ śnüptihła fum dibzak roüsgyfoła, dö hoty’ś! ‘Proszę pana, wypadła panu chusteczka do nosa z kieszeni, tutaj jest.’

JYR pron.

wy (zaimek osobowy): Wi hoter’üh? ‘Jak się macie? / Jak się państwo mają?’; Cyderjyśt wa’h’üh gan ty. ‘Najpierw dam wam herbatę.’; Yh kon kuza wi der ok wełt: wymysiöeryś, pönyś oba doüć. ‘Mogę mówić jak tylko chcecie: po wilamowsku, po polsku lub po niemiecku.; S’ej mer zjyr mił oüh kenacyłjyn! ‘Bardzo mi miło pana / panią / was / państwa poznać!’

W języku wilamowskim mówieniu do kogoś per pan / pani odpowiada mówienie per wy, por. → HJER.

Zob. też: → JYN

FERCȦJN v. (imp. sg. FERCȦJ, pl. FERCȦJT; part. perf. FERCEJN + hon)

wybaczyć, wybaczać: Fercȧjn, oder ny fergasa. ‘Wybaczyć, ale nie zapomnieć.’; Yhy wje’s’um fercȧjn, wen’ȧ zih wje besyn. ‘Wybaczyłbym / wybaczyłabym mu, gdyby się poprawił.’

Por. też: fercȧj ‘przepraszam, wybacz’, fercȧjt ‘przepraszam (pana / panią / państwa), wybaczcie’.

WYŁA₂ v. (imp. sg. WYŁ, pl. WYŁT; part. perf. GYWYŁT + hon)

wyb(ie)rać (przez głosowanie): Ym cwetoüzyt fynfȧncwencikjer jür hon zy y Pöłn ȧn noja prezident gywyłt. ‘W 2025 r. w Polsce wybrano nowego prezydenta.’

UWAGA: w odróżnieniu od WYŁA₁, wyraz WYŁA₂ wymawiany jest z długą samogłoską y.

Czasownik WYŁA₂ można pomylić z czasownikiem → ŚTYMA w znaczeniu 3. – ŚTYMA ‘głosować’ można gdzieś (→ WU(N)) albo na kogoś (→ UF): Dos möł śtym yh ny, wu yh wön, to mü’h mih ȧjrejestrjyn. ‘Tym razem nie głosuję tam, gdzie mieszkam, więc muszę się zarejestrować.’; Yhy wa uf di kandydatyn śtyma. ‘Zagłosuję na tę kandydatkę.’ – WYŁA₂ ‘wyb(ie)rać’ z kolei można kogoś: Yhy wył dan kandydat. ‘Wybieram tego kandydata.’; Wysty gejn śtyma? – Yhy wiöe śun wyła. ‘Pójdziesz głosować? – Już byłem na wyborach (dosł. ‘wybierać’).’

WOŁ s. f. (pl. WOŁN)

wybór, wybory: Uf dy woł gejn dy łoüt imanda wyła. ‘Na wybory się idzie, żeby kogoś wybrać.’

CYZECA v. (imp. sg. CYZEC, pl. CYZECT; part. perf. CYZOCT + hon)

wybuchnąć, wysadzić: Kyndyn, hjyt uf myt dam kekja, bo’s wył mer śun s’hiöet cyzeca! ‘Dzieci, przestańcie krzyczeć, bo zaraz mi głowa wybuchnie!’; Zyty śpejłyn, wo zy yn andyn ym śpejł ferhyndyn ȧna cbś. ȧjna gyboüdyn cyfłȧjs cyzeca, oba śtała jyr zaha, hȧsa zy ym Minecraft ȧn andyn kompüterśpejła griefyn. ‘Takich graczy, którzy przeszkadzają innym w graniu i np. specjalnie wysadzają im budynki lub kradną ich przedmioty, nazywa się w Minecrafcie i innych grach komputerowych grieferami.’

Zob. też: → ZECA

OÜSGAN (ZIH) v. (imp. sg. GEJ / GA OÜS, pl. GAT OÜS; part. perf. OÜS(GY)GAN + hon)

1. (z ZIH) wydać się, wyjść za mąż: Mȧj nökweryn höt fynf tehtyn, drȧj zȧjn śun oüsgan. ‘Moja sąsiadka ma pięć córek, trzy są już wydane.’; Miöehy wymysiöejer mȧkja hon zih oüsgan fjyr winer hjen. ‘Niektóre wilamowskie dziewczyny wydały się za wiedeńskich panów.’

2. wydać kogoś za mąż: Zy gön’s jung oüs ȧn nöhta wiöe’s ungyłyklik. ‘Młodo wydali ją (za mąż) i potem ona była nieszczęśliwa.’

Zob. też: → GAN₁

ŚENN / ŚEJNN v. (part. perf. GYŚEJN + hon)

wyda(wa)ć się: Mjyr śȧjnt’s, do’s ej ny wihtik. ‘Wydaje mi się, że to nie jest istotne / ważne.’; Y oła śȧn’s, do yhta ny śtymt. ‘Wszystkim się wydawało, że jakiś instrument nie stroił.’

Czasownik ŚENN jest używany właściwie tylko w konstrukcji s’śȧjnt / śȧn imanda, do... ‘komuś wydaje się / wydawało się, że...’ i często się miesza z czasownikiem → ŚȦJNN.

DYNKJA v. (imp. sg. DYNK, pl. DYNKT; part. perf. GYDOÜHT + hon)

wyda(wa)ć się, zdawać się: Zy kuzta diöt wymysiöeryś, mejh dynkt’s. ‘Oni mówili tam po wilamowsku, wydaje mi się.’; Ejn doüht’s, do’ȧ wyt ni ny cyrykkuma. ‘Wydawało mu się, że on nigdy nie wróci.’

UWAGA: w odróżnieniu od polskiego czasownika wydawać się (komuś), wilamowski czasownik DYNKJA nie ma dopełnienia w celowniku, tylko w bierniku (acc.) oraz nie jest zwrotny (jest używany bez ZIH).

Por. też: mehtings ‘wydaje mi się’ – skrót od mejh dynkt’s: Mehtings, do zy wün ju ny inda uf dam płon. ‘Wydaje mi się, że one nie zawsze były w tym miejscu.’; fürkuma ‘wyda(wa)ć się, zdawać się’: S’kymt mer für, do dos ołys gyśü diöh foüłyt. ‘Wydaje mi się, że to wszystko się stało przez lenistwo.’

ŚPENDJYN v. (imp. sg. ŚPENDJY, pl. ŚPENDJYT; part. perf. (GY)ŚPENDJYT + hon)

1. wyd(aw)ać (pieniądze): Yhy ho gestyn s’giełd gykrigt, yta kon yh śpendjyn. ‘Dostałem / Dostałam wczoraj pieniądze, teraz mogę je wydawać.’

2. ofiarować (pieniądze na cele charytatywne): Wen dy wyłst ȧ obywatelskikja kesuł underśtyca, śpendjy giełd uf dy NGOsa. ‘Jeśli chcesz wesprzeć społeczeństwo obywatelskie, ofiaruj pieniądze na organizacje pozarządowe.’

3. spędzać czas: Yhy ho zjyr gan ufer krefterȧj dy cȧjt cy śpendjyn. ‘Bardzo lubię spędzać czas na siłowni.’

PAHTA v. (imp. sg. PAHT, pl. PAHT; part. perf. GYPAHT + hon)

(wy)dzierżawić (najczęściej od kogoś): Har paht ȧ śtykla fȧld fön mer – har zect diöt kukuruc. ‘On dzierżawi ode mnie kawałek pola – sadzi tam kukurydzę.’

Por. też: ferpahta ‘wydzierżawić komuś’.

GYKUZ₂ adj.

wygadany: Dü zułst dos y ejm fürłen, dü byst mejer gykuz wi yhy. ‘Ty powinieneś / powinnaś mu to wytłumaczyć, jesteś bardziej wygadany / wygadana niż ja.’

OÜSŚOÜN v. (imp. sg. ŚOÜ OÜS, pl. ŚOÜT OÜS; part. perf. OÜSGYŚOÜT + hon)

1. wyglądać (o wyglądzie): Wi śoü yh oüs? – Dü śoüst wunderśejn oüs! ‘Jak wyglądam? – Wyglądasz przepięknie!’

2. sprawiać wrażenie, wyglądać na to, że...: Yhy wȧ ny, op dos trof höt mer gyfoła. S’śoüt ȧzu oüs, wi wen zy ny wułda yns zan. ‘Nie wiem, czy podobało mi się to spotkanie. Wyglądało to tak, jak gdyby oni nie chcieli nas widzieć.’

BYKWYM adj., adv.

1. wygodny, wygodnie: Der śtül ej bykwym, ȧn yhy bej mid, yhy wa dö ȧ wȧjłihła błȧjn zyca. ‘Krzesło jest wygodne, a ja jestem zmęczony, posiedzę tu chwileczkę.’

2. wygodnicki: No, konsty ȧni ȧ minüt ny oüshałda? Byst cy bykwym! ‘No, nie możesz wytrzymać ani minuty? Jesteś za wygodnicki / wygodnicka!’

OÜSŚPEJŁA v. (imp. sg. ŚPEJŁ OÜS, pl. ŚPEJŁT OÜS; part. perf. OÜSGYŚPEJŁT + hon)

wygrać: Ynzer drużyn höt gestyn oüsgyśpejłt fjyr cy cwü. ‘Nasza drużyna wygrała wczoraj cztery do dwóch.’

Zob. też: → FERŚPEJŁA

ŚJERA v. (imp. sg. ŚJER, pl. ŚJER; part. perf. GYŚÜRA / GYŚJERT + hon)

(wy)grzebać, kopać w ziemi pazurami: Dy hinyn śjera gan łehjyn yr ad undyn śtroühja. ‘Kury lubią wygrzebywać dziury w ziemi pod krzakami.’

OÜSNAM s. f. (pl. OÜSNOMA)

wyjątek: Fu ider rejgl gyt’s oü oüsnoma. ‘Od każdej reguły są wyjątki.’

ROÜSZAN v. (imp. sg. ZEJH / ZA ROÜS, pl. ZAT ROÜS; part. perf. ROÜSGYZAN + hon)

wyjrzeć, wyglądać (spoglądać): Zejhźe cym fanster roüs ȧn ziöe, op’s rȧnt. ‘Wyjrzyj przez okno i powiedz, czy pada.’

ROÜSZAN v. (imp. sg. ZEJH / ZA ROÜS, pl. ZAT ROÜS; part. perf. ROÜSGYZAN + hon)